Ikonopisanie
o. Zenon, Dolny kościół Fiodorowskiego soboru Sankt Petersburg
Malowanie albo pisanie ikon nie jest tym samym, co tworzenie innych malarskich dzieł. Ikonograf jest szczególnym artystą, który poświęcił się całkowicie ikonom. Nie maluje innych obrazów, nie uczestniczy w wystawach sztuki i nie podpisuje swoich dzieł. Ikonograf jest przekazicielem tradycji Kościoła, zawartej w ikonach, w ich treści i w założeniach estetycznych. Malowanie ikon jest opisywaniem świata i człowieka odkupionego przez Boga i przebóstwionego przez boską naturę Zbawiciela.
Pracownia ikon, Grabarka
W ikonie spotyka się doświadczenie wiary Kościoła z talentem artysty, kształt prawdy niepodzielonego chrześcijaństwa przyobleka się w prawdę kształtu.
ks. Michał Janocha
Pracownia ikonograficzna Natalii Oniśko, Białystok
Współczesna ikonografia stosuje średniowieczną technikę temperową, odstępując od nowszej, wygodniejszej i szybszej techniki olejnej. Ikonograf nakłada na ikonie wiele nietransparentnych warstw farby, rozjaśniając coraz bardziej geometryczne kształty światła.
o. Zenon, lekcja złocenia
Tempera w porównaniu z olejami ma wiele zalet, daje płaszczyzny szerokie, całkowicie równe, nieprzejrzyste, o połysku aksamitu, podkreślające ton z o wiele większym spokojem niż farby olejne zawsze rozbite refleksem i pociągnięciami pędzla. Jednocześnie tempera pozwala od razu pokryć wielkie płaszczyzny, zaś z drugiej strony – pozwala rysować długimi, delikatnymi, nieprzerywanymi liniami pędzla nasiąkniętego rozrzedzonym płynem barwiącym. Dzięki nieprzejrzystości materiału jedna warstwa całkowicie przykrywa drugą, spod której nic już nie przebija. Tempera usuwa pokusy „kuchni olejnej” do barwienia i zniekształcenia tonu zasadniczego połyskami, przejściami i zatarciem krawędzi dwóch płaszczyzn. Tempera żąda wyraźnego i uczciwego zestawienia dwóch kolorów, gdy zaś trzeba dać stopniowanie – to zawczasu obmyślonej wyważonej gamy.
Maksymilian Wołoszyn
o. Zenon, polichromie
Artyści, których przyciągnęła ikona, a zajmujący się innymi dziedzinami sztuki, z trudem dostosowują się do reguł ikonografii. Współczesna sztuka promuje oryginalność i twórczą nieskrępowaną ekspresję, a dzieło sztuki jest powodem dumy jego twórcy. Jeśli chce się więc pisać ikony, trzeba wszystko to porzucić dla ascetycznej, anonimowej i trudnej pracy.
Anna Palusińska